Net als Mika (van hem afgekeken…we delen dezelfde computers in het huis) doe ik wel eens wat in de editor, geen maps bouwen, maar wel een aanpassing op een volkje. Eerst bepaal ik welke leider (qua plaatje) ik wil, en verander de advances (bv. 4 ipv 2), en zet het agression level wat hoger, bepaal welke government ik wil, en maak mijn eigen plaatsnamen en dergelijke aan.
Al de andere waarden (buiten ‘civilizations’) laat ik ongemoeid, dat word me wat te ingewikkeld.
Eigenlijk is het cheaten, maar het geeft wel wat inzicht in het spel, en zonder ?berhaupt game-ervaring te hebben begrijp je er wat meer van.
Daarnaast gebruik ik ook nog steeds de MoneyTrainer (die het aleen doet in Monarchy), ook niet zuiver, en zo moeilijk vanaf te komen, …when you once recognize the smell of success…, tja wat moet ik zeggen, het is zo leuk om de recources als eerste te zien, en daar een unit op te zetten zodat de andere civ 'm niet kan gebruiken (met passage agreement), en met de vele units wegen af te sluiten, als eerste de ‘wereld’ te ontdekken etc. Dat is voor mij meer verslavend dan ‘echt’ strategisch te spelen, maar ja…wellicht typerend voor een ‘mutsje’ om zo te spelen…(het zal geen verbazing wekken als ik zeg dat ik altijd op zoek ben naar de ‘gems’, jaja: als het maar glinstert…)
Omdat elk spel weer anders is, en ik niet weet hoe de parameters zich verhouden buiten de editor (AI), is het zo moeilijk vantevoren een strategie te bepalen, ik heb het echt meegemaakt dat ik op een fucking klein eiland zat, alleen, probeer dan nog maar eens door te spelen, ik heb dat soort ‘gamespirit’ niet…
Voor het multi-player game via PWT ben ik dan waarschijnlijk ook niet geschikt (misschien op Chieftainlevel), maar de extra features lijken me te gek, wanneer komt ie hier eigenlijk?
Plus een additie: ik moet zeggen dat CivIII me een hoop inzichten qua geschiedenis en aardrijkskunde geeft, niet alles is conform de allernieuwste wetenschappelijke inzichten, maar ik bekijk nu tot mijn grote verbazing veel vaker naar Discovery (de oorlogs/units docu’s), en kan het door Civ goed inpassen (en zo slecht was mijn onderwijs toch niet echt). Ik had altijd een hekel aan ‘oorlog’, nu zie ik de beslissingen, emoties en verbanden. Mijn aversie tegen oorlog in het echt is niet weg, maar de achterliggende gedachtes en het plaatsen in de geschiedenis zijn zoveel duidelijker. En ik wil zelfs zover gaan dat Civ het me makkelijker maakt om een beslissing te nemen om op welke partij te stemmen op 22 jan. 2003.